alles ist möglich

Willkommen auf meiner Webseite!

 

Weil wir daheim als Kinder hochdeutsch reden mussten, kam ich erst spät zum Dialekt.

Das ist nun meine verspätete Rache.


 


 

 

 

 

 


DER BIGGI IHR BLOG


Zurück zur Übersicht

16.05.2014

Sammln verbinded

Mir homm Sberrmüll ôgemeld. Villmehr mei Nochbera, wallsa a neua Küchn grichd hodd.
Ze ihr houich gleich gsochd: "Dou bi ich aa debei", also merrer dess Zeuch aus unnern Kehler, ich wolld mich nedd midd naussdelln.
Woss hommer dou über die Jôhre a gsammld.
A boer Museen häddmer dou vull grichd - es wolld hald bluß kahns homm - dess alda Zeuch. Obwull sa ja in dia Kuldur Dembl nuch vill, vill älders Geraffl aussdelln. Keine Ahnung nouch woss fer Griderien, die dou sordiern.
Also ômm Nammidouch hommer ôgfangd, meina Bumm mussdn die schwern Drümmer droung und die homm blußner gschlaafd, a boer Sdundn lang.
Jedes Moll, wennich nein Kehler bi, hoddes nedd annerschd ausgschaud wie ze Middouch, su vill Zeuch woer dess.
Wennsa mich gfrouchd homm: "Willsd dess nuch aufhehm"? Hobbich immer gsochd: "Naus demidd". Sbäid ômm Ômbd woer dann alles draun. Die aldn Kuffer und (wie ich denouch erschd gemergd hou) die neua aa. Die gansn Bilder ve meiner Kindheid, Hochzich und Verwandschafd - alles aufm Gehsdeich under annern Gerümbl versdeggd.
Ich bi die Fraa ohna Vergangenheid, wall es gibbd ja kanna Bilder mehr.
Hoffendlich kummd kahns nein Grangnhaus, der müssed ja mid am Blasdigbeudl nei, obwull, dou hommer a kanna mehr.



Zurück zur Übersicht